Sanyu - HIV part II
Maandagochtend. Na de sessie afgelopen weekend in de village rijden we naar het huisje waar een "tante" 7 kinderen verzorgde. In onze vorige reis hebben we daar hart verscheurende verhalen gehoord over het verleden van de kinderen en de ervaringen en tegenslagen van deze vrouw. Een kleine sponsoring was voldoende om bij haar voor een tijdje eten achter te kunnen laten om de kinderen te verzorgen. Toen de vrouw in de villages kwam bij familieleden vond ze daar vier achtergelaten kinderen uit een gebroken gezin waarvan de moeder was weggevlucht voor de omstandigheden, de vader achterlatend in een hopeloze situatie met deze kinderen. Sanyu is de jongste, een klein levenloos en lusteloos meisje, duidelijk ziek en onder de blaasjes. Chickenpocks, Meazles of Syfillus, het kan van alles zijn, maar ze moet duidelijk onderzocht worden. De twee zusjes en het broertje zien er wat beter uit, de situatie in huis is voedingsloos. Gelukkig hebben we voor deze kinderen een behoorlijke eenmalige sponsoring ontvangen, er zijn nog wel een paar gesprekken nodig om te kijken hoe we dat gaan doen, God only knows, He will give wisdom. We besluiten dat we met het meisje naar een kliniek rijden en daar laten onderzoeken wat er aan de hand is. Na de eerste schrik klampt ze zich aan Jolanda vast. Sanyu, met de westerse naam Elizabeth (hoe is het mogelijk, zelfde naam als Jolanda) laat al snel de onderzoeken van de dokter gelaten toe. Bloedonderzoek, buikscan en wachten op de resultaten. Onderwijl ga ik met Rembo naar een shop en kopen we suiker, maismeel, olie, bonen, zeep en rijst voor de komende dagen. Terug voor de uitslagen. Op de scan zijn geen bijzonderheden te zien, alleen ondervoeding, de bloedtest op malaria, syfillus en waterpokken zijn negatief, dan een lange stilte, vragen over de gezinssituatie en de status van ons en Moses v.w.b. Sanyu, dan een vraag over de ouders en acceptatie van eventuele onderzoeken en na toezeggingen het verlossende woord. How to adjust a negative talk. HIV positief.
Alsof je een klap in je gezicht krijgt, pijn, tranen, ergernis, gelatenheid, een hummeltje uit miljoenen hier in Oeganda, de eerste confrontatie met de werkelijkheid. Een uur geleden nog zachtjes huilend op mijn schouder, nu een slachtoffer van deze cultuur. HIV. Drie letters met een enorme impact. 4 Kinderen uit eenzelfde gezin, beginning of a trail. Gelukkig zijn er mogelijkheden, gelukkig weten we dat alleen het aanraken van deze kinderen - in Jezus naam - alle ziekten uitdrijft. Ze is genezen, nu de effecten van deze vreselijke ziekte nog weg.
It's not fair, ook hier moeten kinderen van 3 jaar, overigens alle kinderen, gewoon het leven van een kind leven, geborgen en verzorgd. Het verhaal is begonnen, we zijn in een totaal andere wereld beland, vertellen tegen de tante, plannen van nieuwe onderzoeken, in hoeverre de HIV het kind heeft aangetast en dan naar een speciale HIV kliniek in Kampala, het komt allemaal goed, daar zijn we van overtuigd, maar het komt wel even aan. De verslagenheid zet zich eerst even om in woede en dan in gelatenheid, praten, overwegen, weten dat God goed is, nu kijken we er positief naar, de sponsorende kerk in De Bilt wist al dat het bedrag dat ze overgemaakt hebben nodig was, thuisgekomen nemen we contact op met een zuster uit Nederland die net voordat we weggingen vertelde dat ze nog een kindje wilde sponsoren. Sanyu heeft een sponsor, nu nog een sponsor voor de andere 10 kindjes, ook dat zal automatisch gaan. Voordat we hier vertrekken is de 10 keer 25 euro per maand rond, daar vertrouwen we op.